Yalnızın dostu
Eveet hep dizilerden filmlerden konuşmak olmaz değil mi? Niye hiç kitaplardan konuşmadığımı anlamış değilim. Karşınızda tam bir kitap hastası duruyor aslında :D Size son zamanlarda bana eşlik eden kitaplardan bahsetmek istiyorum.
Kitabın tanıtımından ve her yerde paylaşılan alıntılarından etkilenerek bu kitabı aldım büyük bir heyecanla. Doğrusunu söylemek gerekirse ilk başladığımda olaylar biraz karmaşık gelmişti bir başından bir ortasından devam ediyordu gidişatı bu yüzden alışık olmadığım bir tarzda yazmıştı bunu Kahraman Tazeoğlu. Benim de huyum şudur ki bir kitaba başladığım zaman sonunu mutlaka getiririm ve ASLA yarıda bırakmam :) Belki bu kitabı depresyondayken okusaydım beni daha çok etkilerdi ama etkilenmedim demiyorum sadece ruh halim fazla neşeliydi bu kitaba başlarken :) Sonuna geldiğimde ise gerçekten bilgilendiğimi hissettim. Kahraman Tazeoğlu hayata biraz daha farklı bakmamı sağlayıp bakış açımı değiştirdi. Kitapta geçen o şairane sözlere hayran kalmamak elde değildi. Sevdiğim bir kaç sözü kitaptan alıntı yaparak paylaşmak istiyorum.
"Seni özlemenin tadı da bir başka ama sen yine de özletme."
"Ben zenginlerden değil, sonradan görmelerden hoşlanmıyorum. Paraları çoğalsa da karakterleri hep fakir kalır."
"Kötü bir son, sonsuz bir umutsuzluktan daha iyidir."
“Hangi anıyı silerek başlar insan unutmaya? En acı olanı mı yoksa unutması en kolay olanı mı?”
"Bugün seni düşünmeden yaşayabilmeyi başardığım ilk gün. Hadi topla seni benden. Kalbim seni uğurluyor. Al bu yara sende kalsın. Artık beni acıtmıyor."
“Şunu bir kez daha anlıyorum ki aşk yeni bir şey öğretmiyor; bilinenin üzerinden tekrar geçiriyor ama sonuç her seferinde bAŞKa çıkıyor.”
Bazı yaralar sardıkça kanar