Önemsiz

Bu blogu ilk açtığımda burayı günlük gibi kullanmaya başlamıştım sonrasında ise amacından saptı. O iç karartıcı temamdan tutun, bütün yazılara kadar birçok şeyini değiştirdim sitenin. Aşmaya çalışıyordum. Değiştirmek, değişmek istedim. Bu sefer farklılık olsun istedim, değişmeyi kendimden başlattım. Sonuç iyi miydi peki? Hayır. Ne yaparsam yapayım benim bir uyumluluk problemim var. Eskiden rol yapardım. Eski beni daha çok severlerdi. Şimdi rol yapmıyorum ve artık rol yapacak gücüm var mı bilmiyorum. Her neyse şu anda konuşmak istediğim şey tam olarak ne ben de bilmiyorum. Kendimi zorluyorum yazmak için. Belki eski yazma yeteneğime kavuşurum diye... Artık kısa cümleler kurmaya başladığımı fark ettim. Eskisi gibi değilim. İçimde yaşadığım onca şeyi artık kelimelere dökemez oldum.  Eskiden sürekli kendimle konuşurdum. İç sesim beni hiç yalnız bırakmazdı. Bırakmazdı diyorum çünkü o iç sesim bile benimle konuşmayı bıraktı. Kendimi, bir odanın tablosunda resmedilmiş bir balıkçı gibi hissediyorum. Sanki sessizlik penceremden dışarıyı seyrediyorum. Her şey boş ve anlamsız. İnsanların yönettiği bu dünyadan nefret ediyorum. Onların doğruları bana yanlış geliyor. Kendimi, kendimin bile bulamayacağı bir şişeye hapsetmek istiyorum. Uzaklara.. çok uzaklara gitmek istiyorum. Ayaklarımdaki zincirlere rağmen.

Daha fazla antidepresanla iyi olur muyum? Hiç sanmıyorum. Bugün değişiklik olsun diye fazladan içtim. Gece uyumamı sağlar belki.