İçimde farklı kişilikler, farklı benler var.

Birinci ben,kendini hep geri çeken,sınırları aşmamaya çalışan,bazen fazlasıyla utangaç ve sessiz,yara almaktan korkan birisi tamamen zavallı gözüküyor.

İkinci ben,çok konuşkan hayattan sürekli ders çıkarma peşinde,umutların ve hayallerin her zaman gerçekleşeceğini düşünen, hayata bağlı, insanları seven birisi.
Ruh halime göre sürekli bu iki karakter arası geçiş yapıyormuşum gibi hissediyorum.

Bazen insanları kırdığımı düşünüyorum,bana doğru gelen yanlışlar yüzünden. Bu yüzden kendimi geri çekiyorum. Uzaklaştırmaya çalışıyorum. Umarım benden fazla nefret etmezler. Ama bunları yapmamın sebebi sadece benden kaynaklı değil. Karşı tarafın beni deneme tahtası gibi kullanması beni de yıpratıyor ve beni üzdüklerinin farkında değiller sadece nefret söylemleri yaparak rahatlıyorlar ama ben onlara kötü söz söyleyemem nefret edemem. Yapmak istesem de yapamıyorum.