Basamak

Değişik bir ruh haline girersiniz ve uzun zaman o ruh halinden çıkamazsınız. Size oyun oynayan insanlar kafanıza o kadar yerleşmiştir ki dışarıdayken bile birilerini o insanlara benzetirsiniz. Belki ismini duyar kafanızı çevirirsiniz. Açıkçası şu an aşk acısıyla cebelleşen bir arkadaşım var. Durumu çok kötü onun iyi olmasını diliyorum çünkü bunu hak etmedi. Aslında kimse hak etmiyor ya neyse. Gülebildiği zamanlarda bir an duraksıyor ve sürekli gözleri dalıyor. Sürekli düşüncelere dalıyor. Dışarıya mutlu pozu vermeye çalışıyor. Peki ne için? Mutsuz pozu verse ne olur ki? İnsanlar onu mutluyken kabul ederken mutsuzken etmez mi ya da kendisini mi kandırıyor kendisine söyleyemediği gerçekler mi var ? Belki de böyle daha iyi hissediyordur bilemiyorum. Her insanda aşk acısı farklıdır. Benimde kendime itiraf edemediğim şeyler var ama büyük bir yol katettim. Mantığımın ön plana çıkmasını sağladım ve böylece daha az üzülüyorum. En azından gülerken daha içten olabiliyorum. Daha az anımsıyorum bazı şeyleri ve bu hayatı daha yaşanılabilir kılıyor. Tabi her şeyi tam olarak silemezsiniz. Arada aklınıza gelir ama o anılara gülümseyerek bakmak gerektiğine inanıyorum. Nefret söylemlerinden her zaman nefret etmişimdir tabi bazılarına cuk diye oturur o ayrı ama kendimi hep alıkoyarım bundan. Umarım mutlu olursunuz. Bizi üzenler umarım yaptığınıza değmiştir. Her insan bir basamaktır. Aslında onlar için bir basamak görevi gördük. Hayatta ya bir basamak olarak kalmaya devam edeceğiz ya da o basamakları çıkacağız. Basamak olan insanlar diğer insanların üstüne basıp geçmekten korktuğu için basamak olarak kalırlar ve ezilmeye mahkumdurlar. Biz sizi yine de seveceğiz. Bizi kırdınız ama içimizde ne bir kin ne bir nefret var. Bu yüzden herkes mutlu olur umarım :)